herkenning

 

 

Op een dag besloot ik mezelf te zijn

(dan maar niet geschikt voor stamppot)

Op een dag ging ik winkelen in G, een lang door mij ondergewaardeerde vrouwenactiviteit. Ik wist gewoon niet zo goed hoe je dat doet, winkelen. Als ik meeging met anderen omdat het sociaal wenselijk was, verveelde ik me snel. Of ik dacht aan al die nuttige dingen die nog moesten gebeuren: toetsen nakijken, administratie doen, sanitair poetsen, onkruid wieden.  Met een vol hoofd en een vol huis, had ik weinig te zoeken in een winkel vol spullen.

In de nieuwe levensfase waarin ik me bevind blijkt het winkelen ineens een aangename nieuwe dimensie te zijn. Gewoon lekker rondlopen in Stad, sfeer snuiven, een lekkere kop koffie in de stamclub van M, boeken voelen en ruiken en inzien bij Van der Velde, om me heen kijken en zien dat de zon schijnt, een bos kastanjetakken kiezen bij een kraam vol lentebloemen en me ondertussen nog steeds niet schuldig voelen! Dat is nieuw.  Dan op naar de Grote Markt, en eens naar beneden kijken hoe de Metro eruit ziet. Nog nooit eerder op gelet, maar als je ‘Het boek Ont’ van Anton Valens gelezen hebt, wil je toch weten hoe die klassieke openbare wc er in het echt bijligt.

Toch ook tegemoet gekomen aan iets sociaal wenselijks:  mijn handwerkvriendinnen waren ondertussen al eens bij de Sostrene Grene geweest, een soort kruising tussen Dille en Kamille en Xenos, maar dan op zijn Deens en van onbesproken herkomst.  En ze hadden gelijk, met een tas vol spullen die ik ineens echt nodig had (papierwaren, katoen om te breien of haken, potloden, weckpotten en thee) stapte ik een poos later toch redelijk gelukkig de winkel weer uit. Het volgende doel was een zojuist geopende winkel in de Zwanestraat, waar een twintigtal jonge (lijf e/o hart) designers hun werk aan de man/vrouw brengen. Diezijner heet de winkel en ik besloot al snel, dat het een goed idee is, dat ze er zijn. Als je de Diezijner hardop op zijn Gronings uitspreekt, snap je waarom de winkel zo heet: ‘diezainer’, designer. Vrolijk, professioneel, verrassend en heel veelzijdig. Het was niet moeilijk voor me om een aantal cadeautjes aan te schaffen en er tegelijkertijd ook een paar mooie dingen op mijn verlanglijst te zetten.

Toen ontmoette ik Auk Russchen en kocht haar kaart in de Eco Pop-up Store die ze een paar deuren verder bevrouwde. Zo bijzonder, zoals een kort gesprek en een kaart die je recht in het hart raken je dag kunnen kleuren. Ik ben dus niet de enige aardappel die niet in de stamppot past! Natuurlijk niet, ik wist het wel. Maar tijdens mijn reis in Onderwijsland ontmoette ik ze bijna niet, kunstenaars. Ze kijken anders naar de werkelijkheid. Zien dimensies die niet direct nuttig of praktisch zijn. Voelen de innerlijke noodzaak zich te verhouden met hun kijk op de wereld en die ook te delen via hun werk. Sommigen met lawaai, anderen heel bescheiden. Sommigen in gevecht met de dingen, anderen juist in vrede. Het is een manier van kijken en een weg om te gaan. Ook mijn weg, al heb ik geen idee waarheen die leiden gaat. Een enkele zielsverwant ontmoeten onderweg doet een mens goed.

 

meer www? kijk op www.aukrusschen.nl , ecopopupstore.nl, www.grenes.dk  en http://eexterhout.blogspot.nl/2014/02/diezijner-hardop-op-zn-gronings.html

 

 

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <strike> <strong>